мі́лы, -ая, -ае.
1. Які выклікае прыхільнасць да сябе; прыемны, абаяльны.
Мілая ўсмешка.
2. Блізкі сэрцу, любімы, дарагі.
Душу поўнілі мілыя краявіды.
3. у знач. наз. мі́лы, -ага, м., мі́лая, -ай, ж. Каханы, каханая.
З мілым рай і ў будане (прыказка).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пажа́рны, -ая, -ае.
1. гл. пажар.
2. у знач. наз. пажа́рны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Работнік пажарнай каманды.
Пажарныя былі ў касках.
◊
На ўсякі пажарны выпадак (разм., жарт.) — на ўсякі выпадак.
У пажарным парадку (разм.) — з паспешнасцю, даволі хутка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Кула́га ’саладуха, ягады, звараныя з мукой, зацірка, кулеш’ (Сл. паўн.-зах., Мат. Гом., Касп., Нік. Очерки, Арх. ГУ, Грыг., Чач., Вешт., Др.-Падб., Маш., Гарэц., Шн., Мат. АС, Янк. Мат., Мат. Маг., Нар. словатв., Бяльк., Сержп. Грам., КЭС, лаг., Яўс., Серб.). Укр. кулага, рус. кулага ’тс’. Параўн. кулеш (гл.). Унутраную форму слова кулага можна ўбачыць у такіх дзеясловах, як кулажыцца, кулажыць ’паказваць на дождж’ (Нас. Сб., Юрч.). Адсюль відаць, што першаснае значэнне было ’вадкая сумесь’. Словаўтваральна мадэль з суфіксам ‑ага. Першасны дзеяслоў, на жаль, надзейна не рэканструюецца, але серб.-харв. ку́ља ’мамалыга’ дае яшчэ адну падставу для выдзялення ў кулага суфікса ‑ага. Слаўскі (3, 347) бачыць рэлікты зыходнага дзеяслова ў kuliti, kuljati (гл. куляць 1).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пагарэ́лы, ‑ая, ‑ае.
1. Які пагарэў, згарэў. Вот і разбураныя вуліцы, руіны пагарэлых дамоў. Лынькоў.
2. у знач. наз. пагарэ́лы, ‑ага, м. Тое, што і пагарэлец.
3. у знач. наз. пагарэ́лае, ‑ага, н. Тое, што згарэла ў выніку пажару.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзевя́ты, ‑ая, ‑ае.
Ліч. парадк. да дзевяць. Дзевяты нумар. Дзевяты клас. Дзевятага мая. / у знач. наз. дзевя́ты, ‑ага, м.; дзевя́тая, ‑ай, ж.; дзевя́тае, ‑ага, н. [Ліда] глянула на маленькі, як гузічак, ручны гадзіннік: стрэлка перабіралася на дзевятую. Кулакоўскі.
•••
Дзевяты вал гл. вал.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ваеннаабавя́заны, ‑ага, м.
Асоба, якая павінна несці вайсковую службу (падлягае прызыву або знаходзіцца ў запасе).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ара́ты, ‑ага, м.
Той, хто арэ зямлю; земляроб. Дзе араты плача, там жняя скача. Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
млекако́рмячыя, ‑ых; адз. млекакормячае, ‑ага, н.
Клас вышэйшых пазваночных жывёл, якія кормяць дзіцянят сваім малаком.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прафупаўнава́жаны, ‑ага, м.
Прафсаюзны ўпаўнаважаны — асоба, якая кіруе прафесіянальнай работай у невялікім калектыве членаў прафсаюза.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сако́льнічы, ‑ага, м.
У 15–17 стст. на Русі — баярын, які ведаў царскім сакаліным паляваннем.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)