Verbum

звастры́ць, звастру́, зво́стрыш, зво́стрыць; зво́страны; зак., што.

1. Зрэзаць, знішчыць няроўнасці тачыльным інструментам.

З. няроўнасці на лязе.

2. Пра нож і іншую прыладу: зрабіць тонкім, вузкім ад доўгага ўжывання.

|| незак. зво́стрываць, -аю, -аеш, -ае.

зва́цца, заву́ся, заве́шся, заве́цца; завёмся, завяце́ся, заву́цца; заві́ся; незак.

Насіць імя, называцца.

Гэты курорт завецца Сочы.

Каб людзьмі з., трэба людзьмі быць (прыказка).

зваць, заву́, заве́ш, заве́; завём, завяце́, заву́ць; зваў, зва́ла; заві́; зва́ны; незак., каго (што).

1. Голасам, сігналам прасіць наблізіцца.

З. на дапамогу.

2. Запрашаць куды-н.

З. у госці.

3. кім. Называць.

Яго звалі Міхасём.

|| зак. пазва́ць, -заву́, -заве́ш, -заве́; -завём, -завяце́, -заву́ць; -зва́ў, -зва́ла; -заві́; -зва́ны (да 1 і 2 знач.).

зве́даць, -аю, -аеш, -ае; зак., што.

1. Атрымаць звесткі аб чым-н., пазнаць што-н.

З. невядомае.

2. Спазнаць на вопыце, перажыць.

З. многа гора.

|| незак. зве́дваць, -аю, -аеш, -ае.

зве́зці, звязу́, звязе́ш, звязе́; звязём, звезяце́, звязу́ць; звёз, зве́зла; звязі́; зве́зены; зак., каго-што.

1. Возячы, даставіць куды-н., перавезці (пра ўсё, многае).

З. каменне ў кучу.

З. хлеб з поля.

2. Везучы, перамясціць зверху ўніз.

З. воз з гары.

3. Ад’язджаючы, непрыметна ўзяць з сабой і адвезці куды-н.

Паехаў і кнігу звёз.

|| незак. зво́зіць, зво́жу, зво́зіш, зво́зіць.

|| наз. звоз, -у, м. (да 1 і 2 знач.).

звекава́ць, звяку́ю, звяку́еш, звяку́е; звяку́й; звекава́ны; зак.

Пражыць век дзе-н., у якім-н. стане.

Ён так і звекаваў бабылём.

зве́ку, прысл.

З даўніх часоў, спрадвеку.

Ён з. глухі.

звелікаду́шнічаць гл. велікадушнічаць.

звеннявы́, -а́я, -о́е.

1. гл. звяно.

2. у знач. наз. звеннявы́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х, м. Кіраўнік звяна (у 3 знач.).

Нарада звеннявых.

|| ж. звеннява́я, -о́й, мн. -ы́я, -ы́х.

звер, -а, мн. звяры́, -о́ў, м.

1. Дзікая, звычайна драпежная жывёліна.

Пушны з.

2. перан. Пра вельмі злога, жорсткага чалавека.

|| памянш. звяро́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м. (да 1 знач.).

|| зб. звяр’ё, -я́, н.

|| прым. звяры́ны, -ая, -ае.

Звярыныя сляды.

З. страх (надзвычай моцны). З. арнамент (з адлюстраваннем жывёл).