accountancy [əˈkaʊntənsi] n. бухга́лтарская спра́ва, рахункаво́дства; бухга́лтарскі ўлік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

та́бельшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Работнік прадпрыемства, установы, які вядзе ўлік па табелі (у 3 знач.).

|| ж. та́бельшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

улі́к, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. улічыць.

2. Рэгістрацыя асоб, прадметаў і пад. з занясеннем іх у спісы, картатэку (звычайна ў выразах: стаць на ўлік, узяць на ўлік, зняцца з уліку, зняць з уліку, брацца на ўлік і пад.). Прыйшоўшы са школы, [Ніна] да позняга вечара сядзела над кнігамі ўліку. Гроднеў. У райкоме, калі .. [Сяргей] браўся на ўлік, яму прапанавалі пасаду галоўнага агранома райземаддзела. Шахавец. Самалётамі спяшаліся прадстаўнікі ведамстваў, каб знайсці і ўзяць на ўлік маёмасць, якая ўцалела і належала ведамствам да вайны. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

децентрализо́ванный прич., прил. дэцэнтралізава́ны;

децентрализо́ванный учёт дэцэнтралізава́ны ўлік;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ewidencjonować

незак. весці ўлік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пе́рапіс, ‑у, м.

Спецыяльны статыстычны ўлік каго‑, чаго‑н. Перапіс насельніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bookkeeping

[ˈbʊk,ki:pɪŋ]

n.

рахункаво́дзтва n., бухга́льтарскі ўлі́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

перападлі́к, ‑у, м.

Новы або паўторны ўлік, падлік наяўнасці чаго‑н. Перападлік тавараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рахункаво́дства, ‑а, н.

Вядзенне ўліку аперацый па рахунках (у 2 знач.); бухгалтарскі ўлік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

параённы, ‑ая, ‑ае.

Які праводзіцца, робіцца па раёнах. Параённая спецыялізацыя. Параённы ўлік пасяўной плошчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)