sari [ˈsɑ:ri] n. са́ры (жаночае адзенне ў Індыі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

індуі́зм, ‑у, м.

Рэлігія большасці насельніцтва Індыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баядэ́ра, -ы, мн. -ы, -дэ́р і баядэ́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (уст.).

Еўрапейская назва прафесійнай танцоўшчыцы ў Індыі (пры храмах, на святах).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Jainism [ˈdʒeɪnɪzəm] n. джайні́зм (адна з рэлігій у Індыі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сатра́п, -а, мн. -ы, -аў м.

1. Намеснік правіцеля ў старажытнай Персіі і Індыі, які меў неабмежаваную ўладу.

2. перан. Самадур, дэспат, жорсткі начальнік, тыран.

|| прым. сатра́пскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сагі́б,

Назва знатнай асобы, а таксама еўрапейца ў Індыі; пан.

[Араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санскры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Літаратурная мова старажытнай Індыі; санскрыцкая мова.

[Санскр. samskrta — літаральна апрацаваны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раджа́, ‑ы́, м.

Княжацкі тытул у Індыі. // Асоба, якая мае гэты тытул.

[Ад санскр. rājā — цар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урду́, нескл., м.

Афіцыйная мова Пакістана, адна з сучасных літаратурных моў Індыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інды́йцы, -аў, адз. інды́ец, -ды́йца, м.

Агульная назва ўсяго карэннага насельніцтва Індыі незалежна ад нацыянальнай, рэлігійнай і каставай прыналежнасці.

|| ж. індыя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. інды́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)