церушы́ць, церушу́, цяру́шыш, цяру́шыць; незак.

1. што. Пераціраць, здрабняць што-н. сухое.

2. што і чым. Прымушаць што-н. сыпацца, падаць.

Ц. соль на хлеб.

3. Ісці, імжэць (пра дробны снег, дождж).

|| наз. церушэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мороси́ть несов. імжы́ць, імжэ́ць, імглі́ць;

дождь мороси́т дождж імжы́ць (імглі́ць).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імглі́ць, ‑ліць; незак.

Ісці, падаць вельмі дробнымі частымі каплямі (пра дождж); імжэць. Дробны дожджык бесперастанку, Як скрозь сіта, ўсё імгліць. Колас. / у безас. ужыв. На дварэ пачало імгліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дыле́ць ’імжэць’ (Жд. 1). Няясна. Магчыма, звязана з дыл, дыло́к (гл.) ’мяккая мука, парашок’. Тады тут метафара (’дробны парашок, мука’ > ’дробны дожджык’ > ’імжэць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ *Мырча́ць, мырчяты ’імжэць (аб дажджы)’ (Клім.). Найбольш блізкім адпаведнікам з’яўляецца паўн.-рус. моро‑ чить ’станавіцца хмурным’, перм. ’імжэць’. Да морак (гл.). Параўн. таксама літ. mėrkėti ’мокнуць, намакаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Міжа́ць ’імжэць’ (ТС). Да імжы́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dżdżyć

dżdży|ć

незак. імжэць;

dżdżyć безас. імжыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Мра́ка ’непагадзь’ (браг., Шатал.; Ян.), лельч. ’снег з дажджом’ (ЛАПП), мра́чны ’дажджлівы’ (Ян.), мра́чыць ’імжэць’ (браг., Шатал.). З укр. мовы, параўн. мра́ка, мря́ка ’густы туман з дробным дажджом’, мря́чити ’імжэць’, мра́чний ’туманны, дажджлівы’. Узыходзіць да прасл. morkъ > морак (гл.). Параўн. таксама ЕСУМ, 3, 528.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Мылжэ́ць ’імжэць’ (іўеў., Сцяшк. Сл.). З ⁺мылги, якое ў выніку метатэзы ад мыгла (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

drizzle

[ˈdrɪzəl]

1.

n.

імжа́, імжа́ка f.

2.

v.i.

імжэ́ць, імжы́ць, імглі́ць

3.

v.t.

пы́рскаць; крапі́ць; апы́рскваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)