fir [fɜ:] n.

1. е́лка, ёлка, ялі́на

2. пі́хта

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ялі́нка ж памянш гл ёлка

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

świerk

м. ёлка, яліна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Е́льніца ’Abies Dietr. — alba Mill, піхта белая’ (Кіс.), да ёлка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Wéihnachtsbaum

m -(e)s, -bäume каля́дная ёлка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Christbaum

['kri-]

m -(e)s, -bäume каля́дная ёлка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Tánnenbaum

m -(e)s, -bäume ёлка (навагодняя)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Квасёлка ’прасяны крупнік з квасам’ (ТС). Суфіксацыя на -ёлка аддзеяслоўнага паходжання. Параўн. мянцёлка ’мянташка’, свісцёлка і інш. (Сцяцко, Афікс. наз., 51).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

choinka

choin|ka

ж.

1. ёлка;

powiesić bombki na ~ce — павесіць шары на ёлцы;

2. ёлка; дзіцячае свята каля ёлкі; навагодні ранішнік;

dzieci poszły na ~kę — дзеці пайшлі на ёлку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Сме́рглы ‘сапсаваны’, сме́ргнуцца ‘псавацца’: яйца смергнуцца (Яўс.). Відаць, да смярдзець (гл.), першапачатковае *smьrdly, параўн. польск. śmiardły ‘сапсаваны; пратухлы’, дыял. śmiardwy ‘смярдзючы’ з заменай спалучэння *‑dl‑ на ‑гл‑ у адпаведнасці з вядомым дыялектным усходнеславянскім працэсам, гл. Векслер, Гіст., 101; параўн. дыял. егла (jegla) ‘ёлка’ пры польск. jodła ‘тс’ (Непакупны, Связи, 186). Па лінгвагеаграфічных прычынах малаверагодна непасрэднае запазычанне з польскай мовы. Параўн. прасмергнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)