змы́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Месца, дзе што-н. змыкаецца, злучаецца (спец.).

На змычцы скляпення.

2. перан., адз. Саюз, яднанне.

З. горада з вёскай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Садру́жнасць ’узаемная дружба, сяброўскае яднанне, саюз’, ’аб’яднанне на аснове агульных інтарэсаў, поглядаў’ (ТСБМ). Калька з рус. содру́жество ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

садру́жнасць, -і, ж.

1. Узаемная дружба, сяброўскае яднанне.

С. народаў.

Салдацкая с.

2. Аб’яднанне каго-, чаго-н. на аснове агульных інтарэсаў, поглядаў, дружбы.

С. пісьменнікаў.

С. мастакоў.

3. Дзяржаўнае аб’яднанне.

Садружнасць Незалежных Дзяржаў (СНД).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

jednoczenie

н. аб’ядноўванне, яднанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спа́йка, -і, ДМ спа́йцы, мн. -і, спа́ек, ж.

1. гл. спаяцца, спаяць.

2. Месца спайвання, злучэння частак чаго-н.

С. трубкі.

С. плеўры.

3. перан., адз. Цесная сувязь, яднанне людзей.

|| прым. спа́ечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

едине́ние ядна́нне, -ння ср.; лу́чнасць, -ці ж.; (сплочённость) згуртава́насць, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Éinigkeit

f - ядна́нне; е́днасць, зго́да, аднаду́шнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

spójność

ж. згуртаванасць; сувязь; яднанне; лучнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дашна́кі

(арм. dasnakcutjun = яднанне, саюз)

члены армянскай нацыянальнай партыі, якая ўзнікла ў канцы 19 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

садру́жнасць ж. (сяброўскае яднанне, саюз) Geméinschaft f -;

баява́я садру́жнасць Wáffengemeinschaft f, Kámpfgemeinschaft f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)