піса́га, -і, ДМ -са́зе, мн. -і, -са́г, ж. і піса́г, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Рубец, шрам на целе.

Пісагі ад бізуноў і шампалоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надво́чны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над вокам, над вачамі. Надвочны шрам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cicatrice [ˈsɪkətrɪs] n. шрам, шнар, рубе́ц (ад раны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

weal [wi:l] n. рубе́ц, шрам (ад удару бізуном)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

во́спіна, ‑ы, ж.

Ямка або шрам на скуры пасля воспы або прышчэпкі воспы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

szrama

ж. шрам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

blizna

ж. шрам; рубец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Schrámme

f -, -n рубе́ц, шрам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шнар, ‑а, м.

Разм. Тое, што і шрам. Алесь закасаў рукаў і моцна пацёр запясці. На ім выступіў ледзь прыкметы шнар. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зарубцава́цца, ‑цуецца; зак.

Зажыць, пакінуўшы рубец, шрам (пра рану). Налівайка гэтым часам прабіўся, твар зарубцаваўся, ён прабаваў ужо хадзіць на пратэзнай назе. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)