марахо́д, -а, М -хо́дзе, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Мараплавец, вынаходца марскіх шляхоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́шаль, -шлю, м.

Сутаргавы выдых з хрыпам і шумам (пры захворванні дыхальных шляхоў).

Моцны к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адзёр, адру́, м.

Заразная хвароба, якая суправаджаецца высыпкай на целе, запаленнем дыхальных шляхоў і гарачкай.

|| прым. адзёрны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

макро́та, -ы, ДМ -ро́це, ж.

Слізістыя выдзяленні з лёгкіх або дыхальных шляхоў.

Кашаль з макротай.

|| прым. макро́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грып, -у, м.

Вірусная хвароба з запаленнем дыхальных шляхоў і гарачкай.

Пандэмічны г.

|| прым. грыпо́зны, -ая, -ае.

Г. хворы.

Г. стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

склеро́ма, ‑ы, ж.

Спец. Хранічная інфекцыйная хвароба, якая характарызуецца развіццём у слізістай абалонцы дыхальных шляхоў запаленчых зацвярдзенняў. Склерома дыхальных шляхоў.

[Грэч. sklērōma — ушчыльненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трахе́я, -і, мн. -і, -е́й і -яў, ж. (спец.).

Частка дыхальных шляхоў: храстковая трубка паміж гартанню і бронхамі.

|| прым. трахе́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

grade crossing [ˈgreɪdˌkrɒsɪŋ] n. AmE скрыжава́нне шляхо́ў (чыгуначных, дарожных, вулічных) на адны́м узро́ўні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ло́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Раздзел суднаваджэння — апісанне мораў, водных шляхоў, узбярэжжаў, гідралагічных, метэаралагічных і іншых умоў, а таксама навігацыйны дапаможнік, які ўтрымлівае такое апісанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

храсто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

Гнуткая і шчыльная злучальная тканка арганізма пазваночных жывёл і чалавека, якая ўтварае некаторыя часткі шкілета і дыхальных шляхоў.

|| прым. храстко́вы, -ая, -ае.

Храстковыя рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)