шляхе́тский шляхе́цкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шляхе́чы ист., см. шляхе́цкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

szlachecki

шляхецкі;

stan szlachecki гіст. шляхецкі стан, шляхецкае саслоўе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Забелы,

шляхецкі род.

т. 6, с. 487

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сцыпіёны,

шляхецкі род ВКЛ.

т. 15, с. 311

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГУ́ТЭН-ЧА́ПСКІЯ,

шляхецкі род, гл. Чапскія.

т. 5, с. 551

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ádlig, ádelig

a

1) двара́нскі; шляхе́цкі

2) высакаро́дны, шляхе́тны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бато́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак.

Уст. Учыняць кару, катаваць батагом ці чым‑н. іншым. Ірад меў шляхецкі ўбор і хітры Твар лісіцы І ў руках бізун, Якім батожыў мужыкоў заўсёды. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Александровічы (шляхецкі род) 1/239

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Жабы (шляхецкі род) 10/521

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)