пі́лаў-лава
(ад
лава, якая вылілася пераважна ў ваду; мае форму
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
пі́лаў-лава
(ад
лава, якая вылілася пераважна ў ваду; мае форму
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
БА́ЗУА
(Basua),
пячора ў Лігурыі (вобласць у
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
галасава́нне, ‑я,
Падача галасоў у час выбараў або пры калектыўным вырашэнні якога‑н. пытання; выбары або вырашэнне якога‑н. пытання шляхам падачы галасоў.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
балаці́раваць
(
галасаваць, рашаць падачай галасоў якое
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
буке́т, ‑а,
1. Падабраныя і прыгожа складзеныя ў пучок кветкі.
2. Сукупнасць пахавых і смакавых уласцівасцей чаго‑н.
[Фр. bouguet.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пірамі́да, ‑ы,
1. Мнагаграннік, асновай якога з’яўляецца многавугольнік або трохвугольнік, а бакавыя грані — трохвугольнікі з агульнай вяршыняй.
2. Вельмі вялікае каменнае збудаванне з чатырохвугольнай асновай і трохвугольнымі бакавымі паверхнямі, вяршыні якіх ўтвараюць востры вугал, якое служыла грабніцай фараонам у Старажытным Егіпце.
3. Куча складзеных прадметаў, якая мае шырокую аснову і звужаецца ўверсе.
4. Акрабатычная фігура з групы людзей, якія становяцца адзін аднаму на плечы.
5. Адзін з найбольш распаўсюджаных відаў більярднай гульні ў 16
6. Станок для захоўвання вінтовак, а таксама вінтоўкі, састаўленыя ў кучку, звужаную ўверсе.
[Грэч. pyramis.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пракаці́ць, ‑качу, ‑коціш, ‑коціць;
1.
2.
3. Хутка праехаць.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГЕРЦ (Hertz) Генрых Рудольф
(22.2.1857,
нямецкі фізік, адзін з заснавальнікаў электрадынамікі. Скончыў Берлінскі
Літ.:
Григорьян А.Т., Вяльцев А.Н. Генрих Герц. М., 1968;
Голин Г.М., Филонович С.Р. Классики физической науки (с древнейших времен до начала XX в.). М., 1989. С. 524—537.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ВЕ́ЦЕР,
рух паветра адносна зямной паверхні, звычайна гарызантальны. Утвараецца з-за неаднароднасці атмасфернага ціску ў барычным полі Зямлі, накіраваны ад высокага да нізкага ціску. Чым большае адрозненне ў ціску, тым вецер мацнейшы. Вецер — вынік сумеснага дзеяння некалькіх сіл: барычнага градыента (рухаючая сіла), трэння, асабліва ў прыземным слоі атмасферы, вярчэння Зямлі (Карыяліса сіла) і цэнтрабежнай.
Характарызуецца напрамкам, адкуль дзьме, і скорасцю, якія графічна адлюстроўваюцца ружай вятроў. Гэтыя паказчыкі вызначаюцца на метэаралагічных станцыях як сярэднія за пэўны час з дапамогай метэаралагічных прылад: флюгера, анемографа, анемометра, анемарумбографа і
Над
Ветравы рэжым
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)