шапяну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да шаптаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

szeptać

незак. шаптаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шаптану́ць

‘аднакратны дзеяслоў да шаптаць’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. шаптану́ шаптанё́м
2-я ас. шаптане́ш шаптаняце́
3-я ас. шаптане́ шаптану́ць
Прошлы час
м. шаптану́ў шаптану́лі
ж. шаптану́ла
н. шаптану́ла
Загадны лад
2-я ас. шаптані́ шаптані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час шаптану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пашэ́птваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што і без дап.

Час ад часу шаптаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашапта́ць, ‑шапчу, ‑шэпчаш, ‑шэпча; зак.

Пачаць шаптаць. // Прашаптаць. — Міхалка, ты спіш? — моцна зашаптаў за сцяною Скуратовіч. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шушу́кать несов.

1. разг. шушу́каць, шапта́ць;

2. уст. (шелестеть) шапаце́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zíscheln

1.

vi шапта́цца

2.

vt шапта́ць

ins Ohr ~ — шапта́ць на ву́ха

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

багамо́льня, ‑і, ж.

Уст. Памяшканне для малення. Аднакурснік пачаў шаптаць, што касцёл гэты пабудавалі ў 1395 годзе на месцы языч[ніц]кай багамольні жонкі князя Вітаўта. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ráunen

vt высок. шапта́ць, нашэ́птваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

flüstern

1.

vt шапта́ць, нашэ́птваць

ins Ohr ~ — шапта́ць на ву́ха

2.

vi шапта́цца, шушу́кацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)