кары́чневы, ‑ая, ‑ае.

Буравата-жоўты, колеру жолуда або карыцы. На маладых дубах трапяталася засохлае карычневае лісце. Шамякін.

•••

Карычневая чума гл. чума.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чу́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чу́м чу́мы
Р. чу́ма чу́маў
Д. чу́му чу́мам
В. чу́м чу́мы
Т. чу́мам чу́мамі
М. чу́ме чу́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чум чум, род. чу́ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bubonic plague [bju:ˌbɒnɪkˈpleɪg] n. med. бубо́нная чума́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

plague​1 [pleɪg] n. (таксама the plague) чума́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

морово́й маравы́;

морово́е пове́трие, морова́я я́зва марава́я по́шасць, чума́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Black Death

“чо́рная сьмерць”, чума́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

чумно́й

1. прил. чу́мны; см. чума́;

2. сущ. чу́мны, -нага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Stáupe

f -, -n зара́зная хваро́ба; чума́ (у сабак)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Мор ’павальная смерць, эпідэмія’ (ТСБМ; віл., Сл. ПЗБ). Укр. мір, рус. мор, польск. mór, в.-луж. mór, чэш. тог, славен. mór ’тс’; серб.-харв. мор ’паміранне’, макед. мор ’мор, чума’, балг. морът, ст.-слав. моръ ’зараза, язва’. Прасл. morъ < mer‑ti ’паміраць’. І.‑е. адпаведнікі: літ. mãras, maraĩ ’мор, чума’, ст.-інд. maras, māras ’смерць, мор’ (Бернекер, 2, 80; Фасмер, 2, 651).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)