Verbum

падраздзяле́нне, -я, мн. -і, -яў, м.

1. гл. падраздзяліць.

2. Вайсковая адзінка ў складзе большай вайсковай часці.

Стралковае п.

гарнізо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вайсковыя часці, размешчаныя ў якім-н. населеным пункце, крэпасці.

|| прым. гарнізо́нны, -ая, -ае.

Гарнізонная служба.

капцёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (разм.).

Склад маёмасці ў вайсковай часці, а таксама на будоўлі, у цэху, гаражы.

кватар’е́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Ваеннаслужачы, які пры пераводзе вайсковай часці пасылаўся ўперад для падрыхтоўкі кватэр для вайскоўцаў.

|| прым. кватар’е́рскі, -ая, -ае.

штрафні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Ваеннаслужачы штрафной часці.

2. У спорце: ігрок, часова пазбаўлены ўдзелу ў гульні за парушэнне правіл (разм.).

дэзерці́рства, -а, н.

1. Самавольнае пакіданне ваеннаслужачым вайсковай часці з мэтай ухілення ад воінскай службы; ухіленне ад прызыву ў армію.

2. перан. Ухіленне ад выканання сваіх грамадзянскіх або службовых абавязкаў.

камандзі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Начальнік вайсковай часці, падраздзялення, ваеннага судна.

К. палка.

К. крэйсера.

2. Пра таго, хто любіць камандаваць, аддаваць загады (разм.).

Развялося тут камандзіраў!

|| прым. камандзі́рскі, -ая, -ае.