Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
chochla
ж. апалонік; чарпак
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
czerpak
м. апалонік; чарпак
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
грэ́йфер, ‑а, м.
Чарпак пад’ёмнага крана, які складаецца з некалькіх створак, што механічна раскрываюцца і закрываюцца пры пагрузцы зямлі, вугалю і пад.
[Ням. Greifer.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Schö́pflöffel
m -s, - чарпа́к
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Schöpfkelle
f -, -n чарпа́к, коўш; апало́нік
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
scoopful
[ˈsku:pfəl]
adj.
по́ўны чарпа́к, апало́нік або́ шу́флік
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Плі́ца ’лопасць параходнага кола’, ’чарпак, якім на судне выліваюць ваду’ (ТСБМ), ’лопасць ад рухавіка’ (Сцяшк. Сл.), укр.пли́ця ’лопасць, коўш, чарпак’, рус.дыял.плица ’лейка; чарпак’, пли́ча ’лопасць’, плис(а) ’тс’, ’шуфлік’. Не зусім ясна. Прасл.*pъlica (ЕСУМ, 4, 447), Фасмер, 3, 283, Праабражэнскі, 2, 75 параўноўваюць з ц.-слав.исполъ ’чарпак’. Сной (Бязлай, 3, 58) супастаўляе лексему са славен.plida ’чарпак, палонік’ і лічыць роднаснымі літ.plyksė́ti ’біць па шчацэ’, ’біць, лупцаваць’, лат.plīkšêt, plikšķēt ’стукаць’, ’пляскаць рукой па вадзе’, ’ляскаць пугай’. Паводле Куркінай (Этимология–1981, 13), рус.плица, плича маюць аснову з галосным у ступені рэдукцыі, хутчэй за ўсё, *pьl‑, што адносіцца да гнязда *pelti, адно са значэнняў якога — ’чэрпаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ву́ліўка ’чарпак для вылівання вады з лодкі’ (КСТ). Гл. вы́ліўка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кру́жык ’чарпак для вады’ (Федар. Рук.), ’кубак’ (Сцяшк., Сл. паўн.-зах.). Гл. кружка.