разро́зніцца, ‑ніцца; зак.

Страціць правільнасць у размяшчэнні, страціць цэласнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

integrity [ɪnˈtegrəti] n.

1. сумле́ннасць; чысціня́; надзе́йнасць;

a man of integrity сумле́нны, прынцыпо́вы чалаве́к

2. fml цэ́ласнасць;

national/territorial integrity нацыяна́льная/тэрытарыя́льная цэ́ласнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

структу́ра, -ы, мн. -ы, -ту́р, ж.

Узаемаразмяшчэнне і сувязь састаўных частак аб’екта, якія забяспечваюць яго цэласнасць; будова.

С. рэчыва.

С. арганізма.

|| прым. структу́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

integralność

ж. інтэгральнасць, цэласнасць; непадзельнасць;

integralność terytorialna — тэрытарыяльная цэласнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

entirety [ɪnˈtaɪərəti] n. fml паўната́; цэ́ласнасць

♦

in its entirety по́ўнасцю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

разро́зніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Парушыць цэласнасць, адзінства (камплекта, сукупнасці чаго‑н.). Разрозніць гарнітур. Разрозніць сталовы набор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Gánzheit

f - цэ́ласнасць, цэ́ласць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зако́нчаны¹, -ая, -ае.

1. Які мае неабходную паўнату, цэласнасць.

Закончаная думка.

З. сказ.

2. Які дасягнуў дасканаласці ў якой-н. справе, мастацтве, цалкам сфарміраваны (кніжн.).

З. майстар.

З. мастак.

3. Пра чалавека як носьбіта адмоўных якасцей.

З. нягоднік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Totalität

f - цэ́ласнасць, суку́пнасць, тата́льнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Geschlóssenheit

f - цэ́ласнасць, згуртава́насць, е́днасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)