партэ́сны, ‑ая, ‑ае.

Шматгалосы (пра царкоўнае харавое спяванне).

[Ад лац. pars, partes — частка, удзел.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

літургі́я, ‑і, ж.

Хрысціянскае царкоўнае набажэнства, у час якога робяць прычасце; абедня.

[Грэч. liturgia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

canonicals

царко́ўнае адзе́ньне, ры́зы pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

літыя́, ‑і, ж.

Спец.

1. Кароткае царкоўнае богаслужэнне.

2. Абрад у хрысціянстве, адпяванне нябожчыка.

[Ад грэч. lité — просьба, маленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблачэ́нне, ‑я, н.

Царкоўнае адзенне, якое ужываецца ў час набажэнства. Разабраўшы сваё начынне і апрануўшы аблачэнне, поп стаў «тварыць» малітву. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каля́ды, ‑ляд; адз. няма.

Царкоўнае хрысціянскае свята нараджэння Хрыста, якое адзначалася 25 снежня па ст. ст. і ў наступныя дні да вадохрышча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакро́вы, ‑аў.

Царкоўнае свята, якое адзначаецца праваслаўнай царквой першага кастрычніка па старому стылю. «Прыйшлі пакровы — заганяй у хлеў каровы», — гаворыцца ў прыказцы. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́рмас

(гр. heirmos = спляценне, сувязь)

царкоўнае песнапенне на ўсяночную.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

brethren

[ˈbreðrən]

n.

1) бра́цтва (царко́ўнае)

2) мана́хі pl., браты́ pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

партэ́сны

(ад лац. pars, -rtis = частка)

шматгалосы (пра царкоўнае харавое спяванне).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)