лука́вец хітру́н, -на́ м., кава́рны, -нага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хітрэ́ц, ‑раца, м.

Хітры чалавек; хітрун. [Колька:] — Калі ж ты іх [алоўкі] купіў? От хітрэц, разам хадзілі і я не бачыў. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sly dog

хітру́н -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бамало́х

(гр. bomolochos)

блазен, прастадушны хітрун у старажытнагрэчаскай камедыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шэ́льма

(польск. szelma, ад ням. Schelm)

махляр, круцель, хітрун.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хитрю́га разг. хітру́га, -гі м. и ж.; хітру́н, -на́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Schláumeier

m -s, - разм. хітру́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

cwaniak

м. экспр. хітрун, спрытнюга, прайдоха

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Масы́ш ’хітрун’ (віл., Сл. ПЗБ). Ад імя Mojżesz (польск.) ’Майсей’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Pfíffikus

m -, -se разм. прайдзісве́т, хітру́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)