хітрэ́ц, ‑раца, м.

Хітры чалавек; хітрун. [Колька:] — Калі ж ты іх [алоўкі] купіў? От хітрэц, разам хадзілі і я не бачыў. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бамало́х

(гр. bomolochos)

блазен, прастадушны хітрун у старажытнагрэчаскай камедыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

sly dog

хітру́н -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

хитрю́га разг. хітру́га, -гі м. и ж.; хітру́н, -на́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Schláumeier

m -s, - разм. хітру́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

cwaniak

м. экспр. хітрун, спрытнюга, прайдоха

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Масы́ш ’хітрун’ (віл., Сл. ПЗБ). Ад імя Mojżesz (польск.) ’Майсей’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Pfíffikus

m -, -se разм. прайдзісве́т, хітру́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Круце́ль ’хітрун, махляр’ (ТСБМ, КЭС, лаг., Яруш., Касп.), ’непаседа’ (Нар. словатв.). Да круціць 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wily [ˈwaɪli] adj. хі́тры, кава́рны;

as wily as a fox хі́тры як ліса́;

a wily old birdinfml хітрэ́ц, хітру́н; хітру́ха

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)