тапі́р, ‑а, м.

Буйная няпарнакапытная млекакормячая жывёліна трапічных лясоў Амерыкі і паўднёва-ўсходняй Азіі з выцягнутымі ў невялікі хобат верхняй губой і носам.

[Бразільскае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хабато́к, ‑тка, м.

1. Памянш. да хобат.

2. Орган ссання ў членістаногіх жывёл у выглядзе выцягнутага ў трубку рота. Пчолкі збіралі нектар адмысловым хабатком. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

trunk [trʌŋk] n.

1. каме́ль; ствол (дрэва)

2. AmE бага́жнік (машыны)

3. хо́бат (слана)

4. ку́фар; вялі́кі чамада́н

5. ту́лава, торс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

слано́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да слана (у 1 знач.). Слановы хобат. Слановыя біўні.

2. Як адна з частак некаторых заалагічных і батанічных назваў. Слановая чарапаха. Слановая пальма.

•••

Слановая хвароба гл. хвароба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Су́рла, сурло́ ’мурло, морда, тоўсты твар’ (Юрч., Юрч. Сін.). Параўн. рус. дыял. су́рла ’твар’, серб. су̑рла ’хобат; рыла (свінні)’ (Вук), харв. sȗrla ’дудка, жалейка пастуха’, макед. сурла ’хобат’, ’музычны інструмент’. Апошнія словы выводзяць з тур. zurna ’музычны інструмент’ (Скок, 3, 665) або з перс. surnā ’тс’; у беларускую мову, магчыма, праз укр. сурна́ ’музычны інструмент’, рус. раз. сурна́, пенз. сурно́ ’морда’, якія да рус. сурна́ ’музычны інструмент’ (Фасмер, 3, 807), гл. сурма 2. Горбач (Арго, 22) выводзіць укр. аргат. су́рло ’морда’ з рум. súrlă ’свіння; рыла’. Не выключана збліжэнне з народнымі экспрэсіўнымі ўтварэннямі тыпу балг. дыял. су́рльо ’неахайны, апушчаны чалавек’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рынхацэло́м

(ад гр. rhynchos = хобат + koiloma = поласць)

хобатная поласць немерцін; куды хабаток уцягваецца і з якой высоўваецца накшталт пальца пальчаткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

trąba

ж.

1. труба;

2. хобат;

3. вір; завіхрэнне;

trąba powietrzna — смерч, віхор

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Rüssel

m -s, -

1) хо́бат

2) лыч (у свінні); хабато́к (насякомых)

3) жарт. нос

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тапі́р

(тупі-гуарані tapira)

буйная няпарнакапытная млекакормячая жывёла трапічных лясоў Паўд.-Усх. Азіі, Цэнтр. і Паўд. Амерыкі з выцягнутымі ў невялікі хобат верхняй губой і носам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

trunk

[trʌŋk]

1.

n.

1) каме́ль -ля́ m. (дрэ́ва)

2) ку́фар -ра m.

3) бага́жнік -а m. (у аўтамабі́лі)

4) ту́лава n.

5) гало́ўная артэ́рыя або́ нэрв

6) хо́бат слана́

2.

adj.

гало́ўны

the trunk highway — гало́ўная магістра́ль

•

- trunks

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)