абракада́бра, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (кніжн.).

1. Лацінскае магічнае слова, заклінанне супраць хвароб.

2. Незразумелае слова ці бяссэнсавы, незразумелы набор слоў, бязглуздзіца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

імунало́гія, ‑і, ж.

Навука аб неўспрымальнасці чалавека і жывёл да інфекцыйных хвароб, а таксама да хвароб, выкліканых паразітамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наркало́гія, -і, ж.

Раздзел медыцыны, які займаецца вывучэннем і лячэннем хвароб, выкліканых алкагалізмам, наркаманіяй і таксікаманіяй.

|| прым. наркалагі́чны, -ая, -ае.

Н. дыспансер.

Н. кабінет.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інфіцы́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., каго-што (спец.).

Унесці (уносіць) інфекцыю, узбуджальнікаў інфекцыйных хвароб.

Арганізм інфіцыраваны.

|| наз. інфіцы́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гніль, -і, ж.

1. Што-небудзь гнілое, сапсаванае гніеннем.

У яблыку з’явілася г.

2. Назва многіх грыбковых або бактэрыяльных хвароб у раслін.

Мокрая г. бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зубалячэ́нне, ‑я, н.

Лячэнне зубных хвароб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыябе́т, -у, М -бе́це, м.

Назва шэрагу хвароб, выкліканых парушэннем абмену рэчываў.

○

Цукровы дыябет — хвароба, якая характарызуецца павелічэннем цукру ў крыві і мачы.

|| прым. дыябеты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подве́рженность схі́льнасць, -ці ж.;

подве́рженность боле́зням схі́льнасць да хваро́б, хвараві́тасць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хіміятэрапі́я, ‑і, ж.

Лячэнне інфекцыйных хвароб хімічнымі прэпаратамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карды́т, ‑у, М ‑дыце, м.

Агульная назва сардэчных хвароб.

[Ад грэч. kardía — сэрца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)