Verbum

навуча́нне, -я, н.

1. гл. вучыць.

2. Парада, настаўленне павучальна-выхаваўчага характару (разм.).

Матчына н.

каза́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. казаць.

2. Прамова рэлігійна-павучальнага характару; пропаведзь.

па́сквіль, -я, мн. -і, -яў, м.

Твор паклёпніцкага, зневажальнага характару.

Злосны п.

|| прым. па́сквільны, -ая, -ае.

адме́тны, -ая, -ае.

Не падобны да іншых, непаўторны, характэрны.

Адметная рыса характару.

|| наз. адме́тнасць, -і, ж.

хірама́нтыя, -і, ж.

Прадказанне будучага і вызначэнне характару чалавека па лініях і бугарках на далонях рук.

гумарэ́ска, -і, ДМ -рэ́сцы, мн. -і, -сак, ж.

Невялікі літаратурна-мастацкі або музычны твор жартоўнага характару.

каваці́на, -ы, мн. -ы, -цін, ж.

Невялікая оперная арыя, звычайна лірычнага характару, а таксама напеўная інструментальная п’еса.

адме́ннасць, -і, ж.

Асаблівасць, якой вылучаецца хто-, што-н. сярод іншых; што-н. непадобнае да звычайнага, штодзённага.

А. характару.