фі́ны, -аў, адз. фін, -а, м.

Народ фіна-ўгорскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Фінляндыі.

|| ж. фі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. фі́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Finn [fɪn] n. фін; фі́нка;

the Finns фі́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фі́ны, ‑аў; адз. фін, ‑а, м.; фінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. фінкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Фінляндыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Finka

ж. фінка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

фи́нка​I (ж род к финн) фі́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фи́нка​II (нож, шапка, лошадь, шлюпка) фі́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Finn

[fɪn]

n.

фін -а m., фі́нка f., жыха́р Фінля́ндыі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

finka

ж. фінка, фінскі нож

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нож / маленькі, кішанёвы складаны: сцізорык / з тоўстым клінком, які носяць у похве: фінка / складаны: складанчык (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)