баля́са
(польск. balas, ад іт. balaustro)
точаны фігурны слупок парэнчаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
іеро́гліф, ‑а, м.
1. Фігурны знак у сістэме ідэаграфічнага пісьма, які абазначае цэлае паняцце, склад або гук. Кітайскія іерогліфы. Егіпецкія іерогліфы.
2. толькі мн.; перан. (іеро́гліфы, ‑аў). Пра незразумелае пісьмо, неразборлівы почырк.
[Ад грэч. hieros — свяшчэнны і glyphe — разьба.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жырандо́ль
(фр. girandole)
1 )уст. фігурны падсвечнік для некалькіх свечак;
2) фантан з некалькімі струменямі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
калёўка, ‑і, ДМ ‑лёўцы; Р мн. ‑лёвак; ж.
Спец.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. каляваць.
2. Спецыяльны рубанак для выстругвання дошак і планак з фігурнымі краямі (багетаў, карнізаў і інш.).
3. У сталярнай справе — фігурны профіль дошкі або бруска, які атрымліваецца струганнем.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жырандо́ль, ‑і, ж.
Уст. Вялікі фігурны падсвечнік для некалькіх свечак. [Бацюшка] загадаў царкоўнаму старасту, каб былі запалены ўсе лампадкі, каб ва ўсіх падсвечніках і вісячых жырандолях гарэлі свечкі. Чарот. У зале, у вялікай жырандолі, гарэла з дзесятак свечак, палаў камін і ля яго сядзела князёўна. Лупсякоў.
[Фр. girandole.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жырандо́ль
(фр. girandole)
1) уст. фігурны падсвечнік для некалькіх свечак;
2) фантан з некалькімі струменямі.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
пасціла́ж
(фр. pastillage)
1) скульптура з размятай рукамі і абпаленай гліны;
2) фігурны выраб з цеста, цукру і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
figuralny
figuraln|y
1. фігурны;
kompozycja ~a — фігурная кампазіцыя;
2. муз. поліфанічны, шматгалосы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
figurowy
figurow|y
фігурны;
łyżwiarstwo ~e — або
jazda ~a na lodzie — фігурнае катанне (коўзанне)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
баля́са, ‑ы, ж.
1. Точаны фігурны слупок у агароджы тэрас, балконаў і інш., які служыць для апоры поручняў і ўпрыгожання.
2. толькі мн. (баля́сы, ‑аў). Агароджа з такіх слупкоў. Гэта быў светлы і таксама прасторны пакой, разгароджаны балясамі, за якімі стаяў доўгі стол, абіты цыратаю. Колас. Якуб Сегень павіс тварам цераз трыбунныя балясы над натоўпам, каб прывітаць усіх ад імя пнівадзіцкіх калгаснікаў. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)