варатар назоўнік | мужчынскі род

Ігрок, які абараняе вароты ў спартыўных гульнях (гандбол, футбол, хакей).

|| прыметнік: варатарскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мотабол, ‑а, м.

Футбол на матацыклах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міні (міні-) прыстаўка

  1. нескланяльнае, н. Спадніца, сукенка, паліто мінімальнай даўжыні.

    • Мода на м. прайшла.
    • Насіць м.

  2. нязменнае: Максімальна кароткі (пра спадніцу, сукенку, паліто) ці вельмі маленькі.

    • Паліто м.
    • М.-аўтамабіль.
    • М.-радыё-прыёмнік.
    • М.-камп’ютэр.
    • М.-ЭВМ.
    • М.-футбол (футбол з малой колькасцю ўдзельнікаў на невялікіх пляцоўках).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

камбінацы́йны в разн. знач. комбинацио́нный;

~ныя таблі́цы — комбинацио́нные табли́цы;

~ная гульня́ ў футбо́л — комбинацио́нная игра́ в футбо́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

штыток назоўнік | мужчынскі род

  1. гл. шчыт.

  2. Прыстасаванне, якое надзяваецца ігракамі ў футбол ці хакей на галёнку для засцярогі ад удараў.

|| прыметнік: шчытковы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

футбаліст, ‑а, М ‑сце, м.

Спартсмен, які гуляе ў футбол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

football [ˈfʊtbɔ:l] n.

1. футбо́л

2. футбо́льны мяч

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нападзенне назоўнік | ніякі род

  1. гл. напасці.

  2. зборны назоўнік: Частка каманды, якая непасрэдна вядзе атаку на праціўніка пры гульні ў футбол, хакей і пад.

    • Ігрок нападзення.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

soccer

[ˈsɑ:kər]

n.

футбо́л -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

piłkarstwo

н. футбол

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)