аўтажы́р, ‑а, м.

Устарэлы тып лятальнага апарата.

[Фр. autogyre ад грэч. autos — сам і gyros — круглы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

antiquated [ˈæntɪkweɪtɪd] adj. старамо́дны, устарэ́лы, дапато́пны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дапато́пны, -ая, -ае (разм.).

1. Вельмі даўні, які нібыта існаваў да міфічнага біблейскага патопу.

Дапатопная жывёліна.

2. Старамодны, устарэлы (жарт., іран.).

Д. фасон.

У цябе, браце, нейкая дапатопная мэбля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

састарэ́лы, -ая, -ае.

1. Які стаў стары.

С., хваравіты чалавек.

Дом для састарэлых (наз.).

2. перан. Які перастаў быць сучасным; устарэлы.

С. метад.

Састарэлае адзенне (нямоднае).

|| наз. састарэ́ласць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пудлінгава́нне, ‑я, н.

Устарэлы спосаб перапрацоўкі чыгуну ў зварачнае жалеза ў асобых печах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przedawniony

пратэрмінаваны; устарэлы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przestarzały

састарэлы, устарэлы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

outdated [ˌaʊtˈdeɪtɪd] adj. устарэ́лы, састарэ́лы;

outdated methods устарэ́лыя ме́тады

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

архаі́чны, ‑ая, ‑ае.

Старажытны, старадаўні. // Устарэлы, такі, што цяпер не ўжываецца. Архаічнае слова. Архаічны выраз.

[Грэч. archaios — старажытны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

archaístisch

a застарэ́лы, устарэ́лы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)