у́нтэр-афіцэ́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да унтэр-афіцэра, належыць яму. Унтэр-афіцэрскі састаў. Унтэр-афіцэрская форма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

у́нтэр-афіцэ́рства, ‑а, н.

1. зб. Унтэрафіцэры, унтэр-афіцэрскі састаў.

2. Разм. Унтэр-афіцэрскае званне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

у́нтэр-афіцэ́р, ‑а, м.

Званне малодшага каманднага саставу ў царскай і некаторых замежных арміях. // Асоба, якая мае гэта званне. Малодшы унтэр-афіцэр.

[Ням. Unteroffizier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

у́нтэр-афіцэ́р м. вайск. Únteroffizier m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

у́нтэр-афіцэ́р

(ням. Unteroffizier)

званне малодшага каманднага саставу ў царскай арміі і некаторых арміях іншых краін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

феерве́ркер, -а, мн. -ы, -аў, м.

У царскай Расіі: унтэр-афіцэр артылерыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

у́нтер-офице́рский у́нтэр-афіцэ́рскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ура́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. У царскай арміі: казацкі унтэр-афіцэр.

2. У царскай Расіі: ніжэйшы чын павятовай паліцыі.

|| прым. ура́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

у́нтер воен., разг. у́нтэр, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

non-commissioned officer [ˌnɒnkəmɪʃndˈɒfɪsə] n. сяржа́нт, у́нтэр-афіцэ́р, ваеннаслу́жачы сяржа́нцкага саста́ву

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)