заладкава́ць

‘прывесці ў парадак, уладзіць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заладку́ю заладку́ем
2-я ас. заладку́еш заладку́еце
3-я ас. заладку́е заладку́юць
Прошлы час
м. заладкава́ў заладкава́лі
ж. заладкава́ла
н. заладкава́ла
Загадны лад
2-я ас. заладку́й заладку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час заладкава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зладкава́ць

‘прывесці ў парадак, уладзіць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зладку́ю зладку́ем
2-я ас. зладку́еш зладку́еце
3-я ас. зладку́е зладку́юць
Прошлы час
м. зладкава́ў зладкава́лі
ж. зладкава́ла
н. зладкава́ла
Загадны лад
2-я ас. зладку́й зладку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час зладкава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ула́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. уладжваць — уладзіць (у 1–3 і 7 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ула́джаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад уладзіць (у 1–3, 4 і 7 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расхляба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Хлябаючы, з’есці ўсё.

Р. суп.

2. перан. Разблытаць, уладзіць што-н. заблытанае, непрыемнае (разм.).

|| незак. расхлёбваць, -аю, -аеш, -ае.

◊

Расхлёбваць кашу (разм.) — разблытваць якую-н. складаную справу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ула́джаны

1. ула́женный;

2. разг. устро́енный;

1, 2 см. ула́дзіць 1, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

olive branch [ˈɒlɪvbrɑ:ntʃ] n. алі́ўкавая галі́на/га лі́нка (сімвал міру);

hold out an olive branch рабі́ць мі́рныя прапано́вы, спрабава́ць ула́дзіць спра́ву мі́рам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

расхляба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Хлябаючы, з’есці ўсё разам з другімі або з многімі. Расхлябаць поліўку.

2. перан. Разблытаць, уладзіць што‑н. заблытанае, непрыемнае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обла́дить сов.

1. обл. (наладить) прыве́сці ў пара́дак;

2. (устроить) прост. ула́дзіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утрэ́сці, -расу́, -расе́ш, -расе́; -расём, -расяце́, -расу́ць; -ро́с, -рэ́сла; -расі́; -рэ́сены; зак., што.

1. Трасучы, паменшыць аб’ём чаго-н. (сыпкага).

У. муку ў мяшку.

2. перан. Уладзіць, узгадніць што-н. (разм.).

У. пытанне.

|| незак. утраса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і утрэ́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. утраса́нне, -я, н. і утрэ́сванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)