Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
тыта́нм.
1.міфал. Titán m -en, -en; Ríese m -n, -n (велікан, гігант);
2.хім. Titán n -s (элемент);
3.спец. (кіпяцільнік) Héißwasserbereiter m -s, -, Wásserboiler m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Тыта́н1 ‘бажаство з ліку волатаў, якое змагалася з багамі Алімпа’, перан. ‘чалавек вялікага таленту, надзвычайнага розуму’ (ТСБМ), ст.-бел.титанъ ‘тс’. Паходзіць ад ст.-грэч.Τιτάν (ад τιτώ ‘сонца, дзень’) (Арол, 4, 73; ЕСУМ, 5, 575). Запазычана ў сучасную мову, хутчэй за ўсё, праз польск.tytan ‘тс’.
Тыта́н2 ‘хімічны элемент’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Запазычана з ням.Titan, названы так ад н.-лац.Titanium вынаходнікам М. Клапротам паводле распаўсюджанай мадэлі хімічных тэрмінаў, параўн. ст.-грэч.Τιτάν ‘сын Урана і Геі’ і uranium, гл. уран (Арол, 4, 74).
Тыта́н3 ‘вялікі кіпяцільнік’ (ТСБМ). Назва ўзнікла як фабрычная марка, у якой адлюстравалася ідэя магутнасці (параўн. тытан1). З рус.тита́н ‘тс’ (Арол, 4, 74).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тыта́н1
(гр. Titan = імя старажытнагрэчаскага міфалагічнага гіганта, які змагаўся з багамі)
перан. чалавек вялікага таленту, надзвычайнага розуму.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тыта́н2
(н.-лац. titanium, ад гр. Titan = імя старажытнагрэчаскага міфалагічнага гіганта, які змагаўся з багамі)
хімічны элемент, цвёрды метал серабрыста-белага колеру.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тыта́н
(гр. Titan = імя старажытнагрэчаскага міфалагічнага гіганта, які змагаўся з багамі)
чалавек вялікага таленту, надзвычайнага розуму (напр. т. навукі).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
тыта́ністы, -ая, -ае.
Які мае ў сваім складзе тытан².
Т. жалязняк.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Titan[ˈtaɪtn]n.
1.myth.Тыта́н
2.fmlтыта́н, гіга́нт
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)