truchcik

м. трушок, трух

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Трухце́ць ‘бегчы трушком, трухаць’ (Скарбы). Магчыма, кантамінацыя папярэдняга слова з трух‑трух — гукаперайманнем бегу дробнай рыссю (ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трось-трось ‘трух-трух’ (віл., Сл. ПЗБ). Выклічнік ад дзеяслова трэсці (гл.), мена е > о, як у тро́ска ‘трэска’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тру́хам ‘дробнай рыссю’ (ТСБМ, Шат.), тру́хом ‘тс’ (ТС). Гл. трух.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трусца́ ж., разг. трушо́к, -шку́ м., трух, род. тру́ху м.;

е́хать трусцо́й е́хаць трушко́м (тру́хам), тру́хаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Трэ́нне ‘кастрыца, цвёрдыя адходы пры апрацоўцы валакна’ (Сл. ПЗБ, Трух.). Узыходзіць да *ter‑ьn‑ьje < прасл. *terti > це́рці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тру́хі ‘ вобыск, вобшук’ (Ц. Гартны). Утворана на базе варыянтнай асновы трух‑/трус‑, параўн. ператрус ‘тс’ і трухнуць ‘страсянуць, скалануць’ (Нар. Гом.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

trucht, ~u

м. трух, трушок;

jechać (biec) ~em — ехаць (бегчы) трушком

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

trot​1 [trɒt] n. ху́ткая хада́; трух;

at a trot тру́хам, трушко́м

♦

on the trot infml за́пар, за́саб;

I’ve been on the trot all day. Я ўвесь дзень быў заняты.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Трэ́палка ‘льномялка’ (ПСл), трэ́панка, тро́панка ‘вытрапаны лён’ (Мат. Гом.), ‘пасма лёну’, ‘мера выцертага і вытрасенага валакна, роўная 2–3 жменям’ (Уладз., Трух.), трэ́панка ‘трапальніца’ (Уладз.). Да трапа́ць 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)