Карале́ўская шэкспі́раўская тру́па

т. 8, с. 50

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Першая беларуская трупа Ігната Буйніцкага

т. 12, с. 310

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

тру́ппа тру́па, -пы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

труп труп, род. тру́па м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тру́п

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тру́п тру́пы
Р. тру́па тру́паў
Д. тру́пу тру́пам
В. тру́п тру́пы
Т. тру́пам тру́памі
М. тру́пе тру́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

troupe [tru:p] n. тру́па;

a circus troupe цыркава́я тру́па

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

эксгума́цыя, -і, ж. (спец.).

Следчае дзеянне, якое заключаецца ў даставанні трупа з месца пахавання для судовамедыцынскай або крыміналістычнай экспертызы.

|| прым. эксгумацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тру́пны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да трупа. Трупны яд. Трупны пах. // Уласцівы трупу, такі, як у трупа. Ліловае святло з-за штор рабіла твар шэфа трупным. Караткевіч. // Які жыве на трупах. Трупная муха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эксгума́цыя, ‑і, ж.

Спец. Даставанне трупа з месца пахавання для судова-медыцынскага даследавання.

[Лац. exhumatio ад ex — з і humus — зямля.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

autopsy [ˈɔ:tɒpsi] n. аўтапсі́я, разраза́нне тру́па

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)