то́нныйI (к то́ня) то́невы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

toń

ж.

1. бяздонне;

2. тоня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

То́пень (то́пінь) ’месца, дзе можна закінуць невад, тоня’ (мёрск., Жыв. НС). Параўн. тоня, тонь1 (гл.) з аднаўленнем першаснай этымалагічнай сувязі з тапіць1, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

патаргава́цца, ‑гуюся, ‑гуешся, ‑гуецца; зак.

Таргавацца некаторы час. Тоня паспрабаваў як умеў далікатна і лісліва патаргавацца. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Таня́ ’месца, дзе можна закінуць невад; адна закідка невада’ (полац. З нар. сл.). Гл. то́ня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адпаўзці́, ‑зу, ‑зеш, ‑зе; ‑зём, ‑зяце; зак.

Рухаючыся паўзком, аддаліцца ад чаго‑н., заняць новае месца. Тоня адпаўзла за яліну і нарыхтавалася да бою. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пульверыза́тар, ‑а, м.

Прыбор для распырсквання вадкасці струменем паветра. Фарбаваць пульверызатарам. □ Раптам Тоня нечакана павярнула той пульверызатар на прараба, і пругкі струмень разведзенага мелу ўдарыў у папку. Даніленка.

[Фр. pulvérisateur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Fischeri

f -, -en

1) рыбало́ўства, ры́бны про́мысел

2) то́ня (месца лоўлі рыбы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

папагусці́, ‑гуду, ‑гудзеш, ‑гудзе; ‑гудзём, ‑гудзяце; пр. папагуў, ‑гула, ‑гуло; заг. папагудзі; зак.

Разм. Гусці доўга, неаднаразова. Увосень, пасля таго, як дзень пры дні папагула ..малатарня, Тоня зноў пайшоў па грошы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дамурава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Скончыць мураванне; змураваць да пэўнага месца. Дамураваць дом да акон. □ Тоня астаўся адзін пасярод гаспадарскай няўладжанасці: трэба было і скляпок дамураваць і падваліны ў хаце змяніць. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)