тка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ткаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тка́цца, тчэцца; пр. ткалася; незак.

Зал. да ткаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tkać

незак.

1. ткаць;

tkać płótno — ткаць палатно;

2. утыкаць, тыкаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

натыка́ць

‘да ткаць’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. натыка́ю натыка́ем
2-я ас. натыка́еш натыка́еце
3-я ас. натыка́е натыка́юць
Прошлы час
м. натыка́ў натыка́лі
ж. натыка́ла
н. натыка́ла
Загадны лад
2-я ас. натыка́й натыка́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час натыка́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адатка́ць, адатку, адатчэш, адатчэ; адатчом, адатчаце; зак., што і без дап.

Закончыць ткаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зрэ́б’е, -я, н.

Грубая кастрывая кудзеля, што аддзяляецца пры трапанні лёну, пянькі, а таксама палатно з такой кудзелі і адзенне з такога палатна.

Ткаць з.

Хадзіць у зрэб’і.

|| прым. зрэ́бны, -ая, -ае.

Зрэбныя ніткі.

З. мех.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́сцілка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Лёгкая саматканая коўдра або прасціна, якую рассцілаюць на пасцель, якой засцілаюць ложак, або кавалак тканіны, якой накрываецца ці завешваецца што-н.

Ткаць посцілкі.

Завесіць ложак посцілкай.

Снежная п. (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ткать несов., в разн. знач. ткаць;

ткать шёлк ткаць шоўк;

пау́к ткёт паути́ну паву́к тчэ павуці́нне;

его́ фанта́зия ткёт удиви́тельные о́бразы яго́ фанта́зія тчэ дзі́ўныя во́бразы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тка́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад ткаць.

2. у знач. прым. Выраблены тканнем. Тканы ўзор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратка́ць, ‑тку, ‑тчэш, ‑тчэ; ‑тчом, ‑тчаце, ‑ткуць; заг. пратчы; зак., што і без дап.

Ткаць некаторы час. Праткаць цэлы дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)