пазаўчо́ра, прысл.

Два дні назад. Пазаўчора была адліга, потым ціскануў марозік, потым усё прыцерушыла сняжком. М. Стральцоў. Пазаўчора талака была — прывезлі з лесу зруб і ўсе матэрыялы да яго. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

То́лака ’паншчына’ (капыл., ЛА, 3). Да талака 1, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тало́ка ’поле пад папарам, дзе пасецца статак’ (Бяльк., Мат. Гом.). Гл. талака́ 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стало́ка ‘таўханіна, таўкатня’ (Ласт.), сталачы́ць ‘стаптаць’ (Сцяшк., Сл. ПЗБ), столокова́ць, столо́чыць (ТС). Гл. талака.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Талакава́нне (талакава́ння) ’перыяд цечкі ў ваўкоў’ (смарг., Сл. ПЗБ). Гл. талака 1 ў значэнні ’гуртаванне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тало́ча ’таўканіна; вялікі натоўп’ (Сцяшк.), тало́чыць ’удзельнічаць у супольнай працы’ (Сл. ПЗБ). Гл. талака 1, талачыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

по́мочь уст., обл.

1. (помощь) дапамо́га, -гі ж.;

2. (коллективная работа в помощь кому-л.) талака́, -кі́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тало́к ’натоўп’ (Сл. Брэс.). Гл. талака́ 1; форма м. р., магчыма, пад уплывам польск. tłok ’ціск; тлум, ціжба’. Параўн. толак, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

толо́ка ж.

1. (пастбище) вы́ган, -на м.; (поле под паром) папа́рніца, -цы ж.;

2. обл. (работа миром) талака́, -кі́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сябры́на ’кола, асяроддзе сяброў; сяброўская бяседа’ (ТСБМ), ’суполка, арцель’ (Ласт.), ’хаўрус работнікаў’ (Гарэц.), ’блізкія па поглядах людзі, дружбакі; талака, грамада’ (Янк. БП, Сцяшк.), ’супольнікі’ (Сержп. Прымхі). Зборны назоўнік ад сябар (гл.), параўн. себра, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)