або́рка³, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (спец.).

Размяшчэнне ўкарочаных радкоў тэксту вакол нешырокага малюнка, табліцы і пад.

Тэкст у аборку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tabular [ˈtæbjələ] adj. таблі́чны;

tabular results таблі́чныя вы́нікі;

in tabular form у вы́глядзе таблі́цы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

eight times

васьма́ (у таблі́цы мно́жаньня)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лагарыфмі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лагарыфма. Лагарыфмічныя табліцы.

•••

Лагарыфмічная лінейка гл. лінейка (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрымацо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Прымацаваць што‑н. у многіх месцах, прымацаваць усё, многае. Папрымацоўваць табліцы да дошкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГЕНЕАЛАГІ́ЧНАЯ ТАБЛІ́ЦА,

схема радаводу ў выглядзе табліцы; адзін з відаў афармлення генеалагічнай інфармацыі. Найб. распаўсюджаны верт. і гарыз. радковыя геналагічныя табліцы, якія паказваюць узыходную або зыходную роднасць. Кальцавыя генеалагічныя табліцы паказваюць узыходную роднасць і маюць выгляд канцэнтрычных кругоў, дзе ў цэнтральным змяшчаюць даныя пра пэўную асобу, у наступным крузе — даныя пра яе бацькоў і г.д.

т. 5, с. 151

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

каляндар,

выданне ў выглядзе табліцы або кніжкі.

т. 7, с. 497

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

tabéllenförmig

a у вы́глядзе таблі́цы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

турні́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да турніру; які з’яўляецца турнірам. Балельшчыкі футбола, такія, як Станік, часта збіраліся ля турнірнай табліцы матчаў. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінхрані́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які вызначаецца сінхранізмам; які сведчыць аб сінхранізме чаго‑н. Сінхранічныя табліцы. Сінхранічны метад у мовазнаўстве.

2. Тое, што і сінхронны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)