tit [tɪt]n. zool. сіні́ца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

titmouse [ˈtɪtmaʊs] n. zool. (pl. titmice) сіні́ца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ці́нькаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Утвараць гукі, падобныя на «цінь-цінь» (пра птушак).

Цінькае сініца на асіне.

|| аднакр. ці́нькнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. ці́ньканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сини́ца зоол. сіні́ца, -цы ж.;

◊

лу́чше сини́ца в рука́х, чем жура́вль в не́бе посл. лепш сіні́ца ў рука́х, чым жураве́ль у не́бе;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ці́нькаць, ‑ае; незак.

Разм. Абзывацца гукамі, падобнымі на «цінь-цінь» (пра птушак, часцей сініц). Цінькае сініца ў асінніку. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Méise

f -, -n заал. сіні́ца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kóhlmeise

f -, -n заал. сіні́ца вялі́кая

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Сі́нчык ‘сініца’ (Ян.), сі́ньчык ‘тс’ (ПСл), сінючо́к (навагр., Сл. ПЗБ). Гл. сініца 1, сіньдзік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пуцга́н ’пузаты’ (Стома–Сініца). Гл. пузган ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

растулі́ць, ‑тулю, ‑туліш, ‑туліць; зак., што.

Разм. Развесці стуленыя парныя часткі цела або адзення. Растуліць крыссе паліто. □ Саша ўзняў перад сабою сініцу і растуліў далоні. Сініца ціўкнула і паляцела на вяршаліну бярозы. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)