Verbum

усёмагу́тнасць, -і, ж. (высок.).

Бязмежная сіла, магутнасць.

У. чалавечага розуму.

лі́шкавы, -ая, -ае.

Які перавышае патрэбнасць, норму; збыткоўны.

Лішкавая рабочая сіла.

неперамо́жны, -ая, -ае.

Такі, якога нельга перамагчы.

Непераможная сіла.

|| наз. неперамо́жнасць, -і, ж.

нячы́сцік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

У народных павер’ях: нячыстая сіла, чорт.

цэнтраімклі́вы, -ая, -ае.

Накіраваны ў час руху ад перыферыі да цэнтра.

Цэнтраімклівая сіла.

моц, -ы, ж.

1. Трываласць, мацунак.

М. тканіны.

М. жалеза.

2. Фізічная сіла.

М. рук.

3. Праяўленне чаго-н.; сіла, ступень гэтага праяўлення.

Набрацца моцы.

4. Магутнасць, сіла.

М.

Узброеных Сіл.

5. Насычанасць, канцэнтрацыя.

М. тытуню.

6. У спалучэнні з прыметнікам або займеннікам з прыназоўнікам выражае найвышэйшую ступень праяўлення дзеяння.

Крычаць на ўсю м.

Працаваць на поўную м.

неадо́льны, -ая, -ае.

Які цяжка, немагчыма пераадолець; магутны.

Неадольная сіла.

|| наз. неадо́льнасць, -і, ж.

дацэ́нтравы, -ая, -ае (спец.).

Які накіроўваецца ў руху ад перыферыі да цэнтра.

Дацэнтравая сіла.

абая́нне, -я, н.

Прывабнасць, чароўнасць; прыцягальная сіла каго-, чаго-н.

А. чалавека.

А. маладосці.

экспрэ́сія, -і, ж. (кніжн.).

Выразнасць, сіла выражэння пачуццяў, перажыванняў і пад.

Дэкламаваць з экспрэсіяй.