бяздро́тавы, -ая, -ае.

Які працуе без дротавых прыстасаванняў (для прыёму і перадачы гукаў, сігналаў).

Бяздротавая сувязь.

Б. тэлефон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стоп-сігна́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стоп-сігна́л стоп-сігна́лы
Р. стоп-сігна́лу стоп-сігна́лаў
Д. стоп-сігна́лу стоп-сігна́лам
В. стоп-сігна́л стоп-сігна́лы
Т. стоп-сігна́лам стоп-сігна́ламі
М. стоп-сігна́ле стоп-сігна́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гонг, -а, мн. -і, -аў, м.

Ударны музычны інструмент у выглядзе металічнага дыска, ужыв. таксама для падачы сігналаў.

Ударыць у г.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мадэ́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыстасаванне, прызначанае для пераўтварэння лічбавых сігналаў камп’ютара з мэтай перадачы іх па тэлефоннай лініі сувязі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радыёхва́ля, -і, мн. -і, -ва́ль, ж.

Электрамагнітная хваля, якая выкарыстоўваецца для перадачы сігналаў на адлегласць без правадоў.

|| прым. радыёхва́левы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

святлосігналіза́цыя, ‑і, ж.

Падача сігналаў святлом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́я, -і, мн. -і, рэй і -яў, ж. (спец.).

Рухомы папярочны брус на мачце, які служыць для мацавання парусоў, устаноўкі антэн і падачы сігналаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перада́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Апарат для перадачы паведамленняў, сігналаў, адлюстраванняў і г.д. у радыёвяшчанні, тэлебачанні, тэлеграфнай сувязі і г.д.

Караткахвалевы п.

Светлавы п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Перада́тчык ’апарат для перадачы паведамленняў, сігналаў на адлегласць’ (ТСБМ). З рус. переда́тчик ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тэлеперада́тчык, ‑а, м.

Перадатчык тэлевізійных сігналаў. Тэлеперадатчык у касмічнай ракеце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)