Róhstoffquelle

f -, -n эк. крыні́ца сыраві́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лесасыраві́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лясной сыравіны. Лесасыравінная база.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przeróbka

ж. перапрацоўка (сыравіны)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дастатко́вы, -ая, -ае.

1. Якога хапае для чаго-н., які задавальняе пэўныя патрэбы.

Дастатковая колькасць сыравіны.

Дастатковая падрыхтоўка.

2. У патрэбнай ступені абгрунтаваны.

Дастатковыя падставы.

|| наз. дастатко́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уты́ль, -ю, м., зб.

Адходы, рэчы, якія ўжо не прыгодныя для карыстання, але могуць быць выкарыстаны для перапрацоўкі, утылізацыі ў якасці сыравіны.

Здаць што-н. ва ў.

|| прым. уты́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дубі́льнік, ‑у, м.

Рэчыва, якое выкарыстоўваецца для дублення скур або іншай сыравіны. Штучныя дубільнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўсінтэты́чны, ‑ая, ‑ае.

Створаны на аснове сінтэзаваных хімічных рэчываў з выкарыстаннем натуральнай сыравіны. Паўсінтэтычныя тканіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэ́кінг, -а і -у, м.

1. -у. Перапрацоўка нафты і нафтапрадуктаў для атрымання бензіну і іншай сыравіны для хімічнай прамысловасці.

2. -а, мн. -і, -аў. Спецыяльная ўстаноўка для такой перапрацоўкі.

|| прым. крэ́кінгавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

склад¹, -а, М -дзе, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Спецыяльнае месца, памяшканне для захоўвання чаго-н.

С. для розных прамысловых тавараў.

2. Запас тавараў, матэрыялаў, зложаных у адным месцы.

Склады сыравіны.

|| прым. складскі́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тузлу́к, ‑у, м.

Спец. Раствор кухоннай солі для засолу рыбы, ікры і іншых прадуктаў, а таксама скураной сыравіны.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)