уніта́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

Ракавіна для сцёку нечыстот у прыбіральнях, абсталяваных каналізацыяй.

|| прым. уніта́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вадазлі́ў, -ліва, мн. -лівы, -ліваў, м. (спец.).

Адтуліна ў верхняй частцы плаціны для сцёку лішняй вады.

|| прым. вадазлі́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кюве́т, -а, М -ве́це, мн. -ы, -аў, м.

Канава ўздоўж дарогі або чыгункі для сцёку вады.

|| прым. кюве́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зліў, зліва і зліву, м.

1. -у, гл. зліць.

2. -а, мн. злівы, -аў. Прыстасаванне для сцёку якой-н. вадкасці (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бяссцёкавы, ‑ая, ‑ае.

Які не мае сцёку. Бяссцёкавае возера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сток сцёк, род. сцёку м.;

для сто́ка воды́ для сцёку вады́;

есте́ственные сто́ки дождево́й воды́ прыро́дныя сцёкі дажджаво́й вады́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вадасцёк, -а, мн. -і, -аў, м.

Збудаванне для адводу, сцёку вады, а таксама пакатае месца, па якім сцякае вада.

|| прым. вадасцёкавы, -ая, -ае.

Вадасцёкавая труба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вадасцёкавы, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для сцёку вады. Вадасцёкавая труба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кана́ва, -ы, мн. -ы, -на́ў, ж.

Неглыбокі і нешырокі роў, звычайна для сцёку вады.

Асушальная к.

|| памянш. кана́ўка, -і, ДМ -на́ўцы, мн. -і, -на́вак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зумпф, ‑а, м.

Спец. Яма на дне шахты для сцёку вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)