пасцяка́ць, ‑ае; зак.

Сцячы — пра ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насцяка́ць сов. (во множестве) стечь; см. сцячы́ 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцяка́ць гл. сцячы

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ściec

зак. сцячы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

насцяка́ць, ‑ае; зак., чаго.

Сцячы ў вялікай колькасці. Насцякала многа вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцёк, -у, мн. -і, -аў, м.

1. гл. сцячы.

2. Месца, прыстасаванне, па якім сцякае вада.

Памыйны с.

Прамысловыя сцёкі.

|| прым. сцёкавы, -ая, -ае.

Сцёкавая труба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wykrwawić się

зак. сцячы крывёю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адцячы́, 1 і 2 ас. не ўжыв., -цячэ́, -цяку́ць; -цёк, -цякла́, -ло́; зак.

Сцячы, выцечы ў іншае месца.

Адцякла вада ў нізіну.

|| незак. адцяка́ць, -а́е.

|| наз. адто́к, -у, м. (спец.).

А. крыві.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

схлы́нуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; зак.

1. Хлынуўшы, сцячы.

Вада схлынула.

2. перан. Пра вялікую масу людзей: адначасова пайсці аднекуль.

Натоўп схлынуў праз 30 хвілін.

3. перан. Скончыцца, мінуцца.

Толькі назаўтра схлынула навала тэлефонных званкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абцячы́, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -цячэ́; зак.

1. каго-што. Абагнуць, абысці сваім цячэннем.

Рака абцякла вёску з абодвух бакоў.

2. Сцячы з чаго-н. мокрага (пра вадкасць).

Вада абцякла з адзення.

|| незак. абцяка́ць, -а́е.

|| наз. абцяка́нне, -я н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)