проти́вно​I предлог с дат., книжн. су́праць, супро́ць (чаго);

поступи́ть проти́вно со́вести зрабі́ць су́праць (супро́ць) сумле́ння.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

про́тив

1. предлог с род. су́праць, супро́ць, обл. про́ці (каго, чаго); (напротив) насу́праць, насупро́ць, обл. напро́ці;

про́тив его́ ожида́ний су́праць (супро́ць) яго́ спадзява́нняў;

он настро́ен про́тив меня́ ён настро́ены су́праць (супро́ць) мяне́;

лека́рство про́тив ревмати́зма ле́кі су́праць (супро́ць) рэўматы́зму;

рост проду́кции про́тив про́шлого го́да рост праду́кцыі су́праць (супро́ць) міну́лага го́да;

про́тив до́ма — сад насу́праць (насупро́ць) до́ма — сад;

про́тив ве́тра су́праць (супро́ць, насу́праць, насупро́ць) ве́тру;

2. в знач. сказ. су́праць, супро́ць;

кто про́тив? хто су́праць (супро́ць)?

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

counterclockwise​2 [ˌkaʊntəˈklɒkwaɪz] adv. AmE су́праць/супро́ць гадзі́ннікавай стрэ́лкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

counterclockwise​1 [ˌkaʊntəˈklɒkwaɪz] adj. AmE які́ рухаецца су́праць/супро́ць гадзі́ннікавай стрэ́лкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

przeciwko

супраць, супроць;

гл. przeciw

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

іканабо́рства, ‑а, н.

Гіст. Грамадскі рух у Візантыі ў 8–9 стст. супроць уціску царквы і манастырскага землеўладання, які праходзіў пад знакам барацьбы супроць пакланення іконам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Прэ́ці ’проці, супроць’ (Бяльк.). Кантамінаваная форма польск. pi*zeciw ’тс’ і проці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

anticorrosive

[,æntikəˈroʊsɪv]

n.

сро́дак супро́ць каро́зіі, супро́ць разьяда́ньня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Насу́праць ’наперакор; напроціў’ (Растарг., ТСБМ, Сл. ПЗБ), насупро́ць ’тс’ (Др., ТСБМ), насу́проця ’тс’ (Нас., Бяльк.). Гл. су́праць, супроць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

deprecate

[ˈdeprəkeɪt]

v.

асуджа́ць; во́стра выступа́ць супро́ць; пратэстава́ць супро́ць каго́-чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)