Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Жупа́н ’даўнейшае верхняе мужчынскае адзенне’ (ТСБМ), жу́піца ’тс’ (Сл. паўн.-зах.), жу́па́ ’дзіцячая вопратка’ (КСТ). Рус., укр.жупа́н ’тс’, польск.żupan ’тс’, в.-луж., чэш., славац.župan, серб.-харв.жу̀па̄н, балг.жупан ’тс’. Ст.-рус. (з XVI ст.) жупанъ ’тс’. У бел. (ст.-бел.жупанъ (з 1578 г.), Булыка, Запазыч., 115), як і ўкр., з польск., рус. < бел.укр.Польск. < іт.giuponne ’сялянскі пінжак з грубай тканіны’ < giuppa ’кофта, кабат’ < араб.džubban ’сукня з воўны’. Жупіца (з 1538 г.) таксама з польск., дзе zupica ’камізэлька’. Той самы корань у юбка, шуба (гл.). Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 298; Фасмер, 2, 66; Брукнер, 668; Махэк₂, 731; Бернекер, 1, 460; Міклашыч, 413; Мацэнаўэр, 381; Гютль–Ворт, For. Words, 72. Глогер (Encyklopedia staropolska, 4, 1978, с. 518–520) звязваў назву адзення з назвай старых ’кіраўнікоў жупы’ — жупанаў што, недастаткова абгрунтавана.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ziemia
ziemi|a
ж. зямля;
trzęsienie ziemia — землятрус;
uprawa ziemia — земляробства;
panować na ziemia i morzu — панаваць на сушы і на моры;
suknia do samej ziemia — сукня (аж) да зямлі;
~a ojczysta — родная зямля;
Ziemia Obiecana — абяцаная зямля;
pod ~ą — у падполлі;
nie z tej ziemia разм. дзівосны; дзівацкі; неверагодны;
ledwie od ziemia odrósł — кату па пяту; вераб’ю па калена;
gryźć ~ę — а) галадаць;
ляжаць у магіле
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)