ве́тхий стары́; (дряхлый) разг. дра́хлы, ляда́шчы; (трухлявый) трухля́вы;

◊

Ве́тхий заве́т рел. Стары́ запаве́т;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

стара...

Першая састаўная частка складаных слоў якая азначае стары, напр.: старамодны, старасвецкі, старадаўні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

худы́², -а́я, -о́е (разм.).

1. Дрэнны.

Худая зямля.

2. Дзіравы, стары.

Х. мяшок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дзярка́ч¹, дзеркача́, мн. дзеркачы́, дзеркачо́ў, м.

Стары венік без лісця.

Дзеркачамі дзеці мялі двор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

халасця́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Нежанаты мужчына.

Стары х.

|| прым. халасця́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

павару́швацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.

Варушыцца злёгку або час ад часу.

Стары паварушваўся на печы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

парахне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак.

Ператварацца ў парахню.

Стары пень парахнее.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

обветша́лый стары́, састарэ́лы; струхле́лы, спарахне́лы, заняпа́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

прекло́нный стары́, старэ́чы, пастарэ́лы;

прекло́нный во́зраст стары́ (старэ́чы, пастарэ́лы) узро́ст;

прекло́нные го́ды стары́я (старэ́чыя) гады́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

на́едзь, -і, ж.

Камень на зубах у каня.

Конь дужа стары — бачыш, на зубах якая н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)