адгрузі́ць, -ружу́, -ру́зіш, -ру́зіць; -ру́жаны; зак., што.

Пагрузіўшы, падрыхтаваць да адпраўкі або адправіць.

А. станкі для завода.

А. вугаль.

|| незак. адгружа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. адгру́зка, -і, ДМ -зцы, ж.

|| прым. адгру́зачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

металарэ́зны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для апрацоўкі металаў рэзаннем. Металарэзныя станкі. Металарэзны інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агрэга́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае асаблівасці агрэгата (агрэгату). Агрэгатныя станкі. Агрэгатны стан рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэцызі́йны, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца дакладнасцю. Прэцызійныя станкі. Прэцызійныя электравымяральныя прыборы. Прэцызійныя сплавы.

[Ад фр. précision — дакладнасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абслуго́ўваць несов. обслу́живать;

а. станкі́ — обслу́живать станки́;

пра́льня ~вае не́калькі раёнаў — пра́чечная обслу́живает не́сколько райо́нов

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шматразцо́вы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае некалькі ці многа разцоў, рэжучых інструментаў (пра станкі, машыны, прыстасаванні). Шматразцовы фрэзерны станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расто́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да расточкі ​1. Расточныя работы. // Які служыць для расточкі ​1. Расточныя інструменты. Расточныя станкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адгрузі́ць, ‑гружу, ‑грузіш, ‑грузіць; зак., што.

Пагрузіўшы, падрыхтаваць да адпраўкі. У гэтым месяцы завод павінен адгрузіць Індыі тры плоскашліфавальныя станкі. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трос, ‑а, м.

Канат з пянькі або са стальнога дроту. Чалавек шэсць грузчыкаў завіхаліся на платформах, мацавалі станкі сталёвымі тросамі. Асіпенка.

[Гал. tros.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лыча́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае доўгі лыч, з доўгім лычом. [Андрэенка] распытваў пра распарадак на ферме, пра рацыён, пільна аглядаў станкі і іх лычастых жыхароў. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)