Спрага́ць ‘запрагаць, злучаць у адну запрэжку’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Байк. і Некр.), спрага́цца ‘злучаць кожны па каню (валу) у адной вупражы’ (Пятк. 2, Варл.). Гл. прыпрэжка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спрага́льны, ‑ая, ‑ае.

У граматыцы — такі, што можа спрагацца; які мае формы спражэння. Такім чынам, сістэма форм дзеяслова складаецца з інфінітыва .., спрагальных форм абвеснага, загаднага і ўмоўнага ладу, неспрагальных форм — дзеепрыметніка і дзеепрыслоўя. Граматыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

conjugate

[ˈkɑ:ndʒəgeɪt]

1.

v.t.

1) Gram. спрага́ць

2) спалуча́ць (па́рамі)

2.

v.i.

1) Gram. спрага́цца

2) Biol. спалуча́цца (па́рамі), прахо́дзіць капуля́цыю

3. [ˈkɑ:ndʒəgət]

adj.

1) па́рны, спалу́чаны па́рамі

2) аднакарэ́нны

3) Math. спалу́чаны

conjugate angles — спалу́чаныя куты́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)