Verbum

породи́ть сов.

1. (родить) уст., высок. нарадзі́ць, парадзі́ць;

2. перен. парадзі́ць, спарадзі́ць; (вызвать) вы́клікаць; (причинить) прычыні́ць; см. порожда́ть.

роди́ть сов. и несов.

1. сов. нарадзі́ць; спарадзі́ць; несов. раджа́ць, радзі́ць; спараджа́ць;

она́ родила́ ма́льчика яна́ нарадзі́ла хло́пчыка;

роди́ть слу́хи, настрое́ния нарадзі́ць (спарадзі́ць) чу́ткі, настро́і, раджа́ць (спараджа́ць) чу́ткі, настро́і;

2. несов. (о почве) радзі́ць;

земля́ хорошо́ роди́т зямля́ до́бра ро́дзіць;

◊

в чём мать родила́ шутл. у чым ма́ці нарадзі́ла;