слі́нены слюнённый; мусо́ленный; см. слі́ніць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

slaver​2 [ˈslævə] v. слі́ніць, пуска́ць слі́ну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

слі́нены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад слініць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слі́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; незак.

1. Разм. Пэцкацца, змочвацца слінай.

2. Зал. да слініць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ślinić

незак. слініць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

слі́ніцца несов., возвр., страд. слюни́ться, слюня́виться; см. слі́ніць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сліма́чыць

‘слініць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сліма́чу сліма́чым
2-я ас. сліма́чыш сліма́чыце
3-я ас. сліма́чыць сліма́чаць
Прошлы час
м. сліма́чыў сліма́чылі
ж. сліма́чыла
н. сліма́чыла
Загадны лад
2-я ас. сліма́ч сліма́чце
Дзеепрыслоўе
цяп. час сліма́чачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Слюма́чыць ‘слініць’ (Касп.). З слюнячыць < слюна (гл.) з асіміляцыяй зычных л — м, або непасрэдна да слімаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

размусо́ливать несов., прост.

1. (размазывать) разма́заць слі́ну, слі́ніць, наслі́ньваць;

2. перен. разжо́ўваць, расця́гваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Слі́нзіць ‘плакаць’ (Сцяшк. Сл.). Да слініць ‘тс’ (гл. сліна) праз *слінза ‘плакса’ як рэўза ‘тс’ ад раўці ‘плакаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)