слі́нкі, -нак ед. нет, разг., см. слі́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sputum [ˈspju:təm] n. med. слі́на, макро́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spittle [ˈspɪtl] n. dated пляво́к; слі́на; ха́рканне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

saliva [səˈlaɪvə] n. слі́на;

run saliva пуска́ць слі́ну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

slobber [ˈslɒbə] n.

1. слі́на

2. расчу́ленасць; сентымента́льная балбатня́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

птыалі́н

(гр. ptyalon = сліна)

устарэлая назва амілазы сліны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

асца́, ‑ы, ж.

Абл. Сліна. Шмігельскі ледзь яблыкам не ўдавіўся. Асцы поўны рот набегла, і ён цвыркнуў на ток. Лобан. Ужо спаўдня і ўжо касцу Аж гоніць з голаду асцу. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ślina

ж. сліна;

pleść co ~a na język przyniesie — малоць лухту; плесці глупствы; казаць, што сліна да губы прынясе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пе́на, -ы, ж.

1. Пузырыстая маса, якая ўтвараецца на паверхні некаторых вадкасцей.

Марская п.

Мыльная п.

Зняць пену з супу.

2. Густая белаватая з пузыркамі сліна, якая выступае на губах пры некаторых хваробах, моцным хваляванні.

З пенай на губах гаварыць (таксама перан.; у гневе, раз’юшанасці; разм., неадабр.).

|| прым. пе́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Разм. Памянш.-ласк. да сліна. На губах [Хлора] сабралася слінка. Гартны. Мы мядку ўяўляем пах, Слодыч — лепш разынкаў, І міжволі на губах Выступае слінка. Калачынскі.

•••

Глытаць слінку гл. глытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)