сліня́вы, -ая, -ае (разм., пагард.).

Вымазаны слінай; такі, у якога цячэ з рота сліна.

Слінявае дзіця.

|| наз. сліня́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слі́нкі, -нак ед. нет, разг., см. слі́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sputum [ˈspju:təm] n. med. слі́на, макро́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spittle [ˈspɪtl] n. dated пляво́к; слі́на; ха́рканне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

saliva [səˈlaɪvə] n. слі́на;

run saliva пуска́ць слі́ну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

slobber [ˈslɒbə] n.

1. слі́на

2. расчу́ленасць; сентымента́льная балбатня́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

птыалі́н

(гр. ptyalon = сліна)

устарэлая назва амілазы сліны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сіалаадэні́т

(ад гр. sialon = сліна + aden = залоза)

запаленне слінных залоз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

асца́, ‑ы, ж.

Абл. Сліна. Шмігельскі ледзь яблыкам не ўдавіўся. Асцы поўны рот набегла, і ён цвыркнуў на ток. Лобан. Ужо спаўдня і ўжо касцу Аж гоніць з голаду асцу. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ślina

ж. сліна;

pleść co ~a na język przyniesie — малоць лухту; плесці глупствы; казаць, што сліна да губы прынясе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)