адха́ркаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Пахаркаўшы, сплюнуць макроту, слізь.

|| незак. адха́ркваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адха́ркванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адха́ркацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Харкаючы, сплюнуць макроту, слізь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адха́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пахаркаўшы, сплюнуць макроту, слізь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

schléimen

vi выдзяля́ць слізь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

śluz, ~u

м. слізь

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

слі́зісты, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да слізі, з’яўляецца сліззю. Слізістае рэчыва. // Спец. Які змяшчае слізь, выдзяляе слізь. Слізістая сумка. Слізістыя залозы.

2. у знач. наз. слі́зістая, ‑ай, ж. Слізістая абалонка — тонкая, заўсёды накрытая сліззю абалонка, якая высцілае ўнутраную паверхню некаторых органаў чалавека і пазваночных жывёлін. Слізістая носа.

3. Пакрыты сліззю, слізкі. Слізістыя грыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Schleim

m -s, -e слізь; мед. макро́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фле́гма, ‑ы, ж.

1. Уст. Слізь, макрота.

2. Незвычайны спакой, абыякавасць да ўсяго.

3. Разм. Флегматычны чалавек.

4. Спец. Густая маса, якая застаецца пасля фракцыйнай перагонкі вадкай сумесі.

[Ад грэч. phlegma — вадкасць, макрота.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смарка́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. мн. Слізь, якая выцякае з носа.

Вытры смаркачы!

С. пад носам вісіць.

2. перан. Пра дзіця, а таксама пра маладога нявопытнага ў справах чалавека (разм., зневаж.).

|| ж. смарка́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

со́плі, ‑яў; адз. сопля, ‑і, ж.

Разм. Слізь, выдзяленні з носа; смаркачы.

•••

Соплі распусціць — праявіць маладушша; пачаць ныць, хныкаць.

Соплі ўцерці (груб.) — тое, што і уцерці нос (гл. уцерці).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)