слове́сный

1. (устный) на сло́вах, сло́ўны, ву́сны;

2. (о творчестве) славе́сны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паяды́нак, -нку, мн. -нкі, -нкаў, м.

1. Дуэль; узброеная барацьба двух праціўнікаў у прысутнасці секундантаў як спосаб абароны ўласнай годнасці (уст.).

Выклікаць каго-н. на п.

2. Наогул барацьба двух праціўнікаў.

Спартыўны п.

Слоўны п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

верба́льны

(лац. verbalis = слоўны)

1) вусны, слоўны;

в-ая нота — дыпламатычная нота без подпісу, якая прыраўноўваецца да вуснай заявы;

2) лінгв. які адносіцца да дзеяслова, паходзіць ад дзеяслова; дзеяслоўны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

wordy

[ˈwɜ:rdi]

adj.

1) гаваркі́, шматсло́ўны

2) сло́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

славе́сны

1. Sprách-; Literatúr-; Philologíe-;

2. разм (вусны) гл слоўны

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лібрэ́та, нескл., н.

1. Слоўны тэкст вялікага музычна-вакальнага твора (оперы, аперэты і пад.). // Кароткі пераказ зместу оперы, балета (змешчаны звычайна ў тэатральнай праграме).

2. План сцэнарыя для балета ці кінафільма.

[Іт. libretto.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лібрэта ’слоўны тэкст вялікага музычнага твора’, ’план сцэнарыя’ (ТСБМ). Паводле Крукоўскага (Уплыў, 84), запазычана з рус. либретто, хаця слова магло быць вядомым праз польск. libretto < італ. libretto ’кніжачка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зваро́т, -у, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Вяртанне адкуль-н. назад, на ранейшае месца.

З. на радзіму.

Па звароце ў Мінск.

2. Заклік, выступленне, звернутае да каго-н.

З. дэпутатаў да народа.

3. У граматыцы: група слоў, якія ўтвараюць пэўнае адзінства, слоўны выраз.

Дзеепрыслоўны з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

mündlich

1.

a ву́сны, сло́ўны

2.

adv ву́сна, на сло́вах

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Камле́нне ’вельмі хутка’ (Нас.). У выніку кантамінацыі слоў вока і імгненне (Нас. 228), параўці, чэш. okajnžik. Магчыма. адмяк, дапусціць, што разглядаемая лексема — аддзел — слоўны назоўнік ад (ляцець) кумільгом ’хутка, раптоўна’ (Сцяшк. Сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)